Het is weer op tijd donker, de temperatuur buiten is op zoek naar zijn ondergrens en ik zit alleen thuis. Mijn zoon is hockeyen, mijn lief is naar een Singer-singwriter-tryout en ik kan dus genieten van de vreugde van de eenzaamheid. Momenteel behelst dat: vis eten (vrij pikant), Luciano Berio als luistervoer en niemand die begint te praten over werkomstandigheden of schoolproblemen. En voordat ik me straks ga verlustigen aan weer een bijzonder concert in muziekpaleis Paradox neem ik de tijd om me eens goed te ergeren aan de Staat waar Nederland in verkeert.
Zo hebben we de afgelopen weken ene Arno Rutte (VVD) horen zeggen dat degenen die zich tijdens een demonstratie druk maakten over het Nederlandse kunst- en cultuurbestel hun excuses moesten aanbieden aan ene Halbe Zijlstra, zelf-erkend nietsweter op het gebied van de Kunsten. En wel met hun pet in de hand, waarmee Arno duidelijk maakt dat hij kunstenaars en arbeiders door elkaar haalt (kunstenaars dragen flambards, baretten e.d., petten horen bij arbeiders en eerlijke werkers – ja Arno, die bestaan). Terwijl het duidelijk is dat de bevolkingsgroep in Nederland die het meeste te leren heeft van Kunst en Cultuur, juist zijn eigen partijleden zijn. Hij bevestigd dat door artikelen en onderzoeken aan te halen waarin het kopen van een Puzzelboekje bij de Bruna gezien wordt als een uiting van cultuur. Zo ook het bezoeken van familiefilms in de schoolvakanties. Jammer dat deze drol zijn partijleden een mogelijkheid wil ontnemen om een rijker kunst- en cultuurbesef te verwerven. Ze hebben het vaak erg hard nodig in deze barre tijden.
Dan bleek ook dat Pownews het leuk vindt om verborgen camera’s te gebruiken om hun droefgeestige berichtgeving door de beeldbuis te persen. In dit geval was het slachtoffer Onno Hoes, die hierna zijn baan als burgemeester op zou zeggen. Volgens de Pownewzers is dat allemaal prima, zoals ze alles wat ze doen zelf prima vinden. Men acht het in die kringen volledig normaal om mensen door te zagen, lastig te vallen, blijven zaniken als het al lang duidelijk is dat de aangesprokene er geen boodschap aan heeft. U kent ze wel, opdringerige mannetjes met een microfoon die graag willen laten zien dat ze zich onbeschoft durven te gedragen en zich ver boven de “geïnterviewde” verheven voelen. Op het moment dat ze zelf vragen krijgen blijkt dat er opeens een andere norm heerst, want daar hoeven ze natuurlijk niet op in te gaan. Kortom, er wordt met meerdere maten gemeten, waarmee de club aangeeft dat zuiverheid van geest en mores ver te zoeken is.
Dan hebben we het UWV nog niet genoemd, dat mensen aanneemt die hun eigen inkomen drie keer terug moeten halen door zoveel mogelijk en zo hoog mogelijke boetes uit te schrijven, een methode die in feite zegt: Jij krijgt een baantje, met een inkomen, en dan mag je nu mensen zonder baantje en een lager inkomen de grond in stampen. In vervlogen tijden waren er politiecommissarissen die agenten de opdracht gaven om minstens 10 bekeuring per dag uit te schrijven, zo niet volgde straf. En wij brave burgers maar denken dat we de Middeleeuwen achter ons hadden liggen. Een regering en een instantie die dit hun cliënten én hun medewerkers aandoen zou zich moeten schamen. Maar waarschijnlijk kennen ze het woord “Schaamte” niet eens – zie beide vorige alinea’s voor verdere voorbeelden hiervan.
En dan nu de afwas, dan nog een half uurtje Stick spelen en dan de hort op. Dank voor de aandacht, laat mijn gemopper uw dag niet verpesten, behalve als je Arno Rutte heet, bij Powned werkt of je menselijke waardigheid te grabbel gooit door bij het UWV boetes uit te schrijven.